Op 16 december is het 79 jaar geleden dat het Ardennenoffensief begon. Op 5 december vierde men in het Luxemburgse stadje Wiltz Sinterklaas. Enkele Amerikaanse soldaten waren naar de pastoor gegaan en hoorde over hoe Sint Nicolaas elk jaar kwam rond 5 december. De Amerikanen ontfermden zich over dit spel en zouden het gaan verzorgen. Alle kinderen kwamen samen en werden getrakteerd.
Al gauw diende zich het probleem op: Wie moet nou Sinterklaas zijn? Harry, een Amerikaanse miitair zei: “Jij, Dick! Je bent lang, zoals pater Wolffe. Je kunt de mooie gewaden en de hoed van een bisschop dragen. ‘De tweeëntwintigjarige Richard Dick Brookins was nog niet zo zeker – hij had zelfs nooit de Kerstman gespeeld. “Ik wist niet wie Sinterklaas was, dus ik wist niet wat hij deed, en ik wilde het niet bederven voor de kinderen.” “Je moet het doen,” zei Harry, “voor de kinderen van Wiltz. ‘Dus Dick stemde in, ja maar niet alleen voor de kinderen maar voor iedereen!’
In de middag van 5 december 1944 werd Dick meegenomen naar het kasteel van Wiltz, de thuisbasis van een kloosterschool. Nonnen hielpen hem de gewaden, soutane, superplie en een koormantel van pater Wolffe aan te trekken. Een baard van touw werd vastgebonden met een lint, en met de mijter van een bisschop kon Dick als Sinterklaas doorgaan. Twee kleine meisjes met engelenvleugels zouden worden ingezet als hulpjes van Sinterklaas.
Sint Nicolaas zat met zijn ‘engelen’ achter in een jeep, klaar om naar het stadsplein te gaan. Pater Wolffe gaf een zegen: “Moge God en de geest van Sint Nicolaas met u zijn.” Vrouwen en kinderen stonden langs de straten – de enige aanwezige mannen waren mannen uit de 28e Divisie. Een militair speelde gitaar terwijl kinderen zongen en dansten. Toen ze Sinterklaas zagen, juichte iedereen. De gezichten van de kinderen gloeiden van opwinding en vreugde.
De nieuwe Amerikaanse Sinterklaas sprak met elk kind in het Duits, vroeg hun namen en bood snoepjes aan. Toen hij rondliep als bisschop zegende hij de kinderen. Na ongeveer 40 minuten klom Sinterklaas terug in de jeep om naar het kasteel te rijden, want ook hier zaten veel kinderen te wachten. Sinterklaas zegende de kinderen in het kasteel, waarna hij met zijn ‘engelen’ naar een grote stoel in het kasteel werd begeleid. Amerikaanse militairen van het Kerstcomité zaten aan tafel en trakteerden snoepjes, terwijl de nonnen warme chocolademelk serveerden. Deze chocolademelk was gemaakt van de gesmolten Amerikaanse chocoladerepen. Nadat het laatste kind bij Sinterklaas was geweest, bedankte de moeder-overste Sinterklaas en zei: “De kinderen zijn erg blij. Ze zullen het onthouden, net als wij”. ‘De heilige bedankte zijn twee engelen en vertrok toen het laatste lied werd gezongen. Hij trok snel de gewaden uit zodat de priester naar de mis kon gaan.
Minder dan twee weken later lanceerde Adolf Hitler het laatste grote offensief om de geallieerde linies aan de westgrens van Duitsland te doorbreken. De 28e divisie was genoodzaakt om de stad Wiltz te verdedigen tijdens de bloedige strijd die bekend staat als de Slag om de Ardennen. Veel militairen van de Keystone Divisie en veel burgers van Wiltz werden gedood of raakten gewond tijdens deze gevechten.
U vindt een uitgebreider verhaal terug in mijn boek en ik verwijs graag naar de website: https://www.americanstnick.com/ van Peter Lion, schrijver van het boek American St Nick.
The American St. Nick, een prachtig verhaal van een stuk warmte en vrijgevigheid in een wereld van oorlog en vernietiging. ter ere van dit feest werd er ook een standbeeld van deze Amerikaanse Sint Nicolaas opgericht, bij het monument van de 28th Infantry Division.
Zelf bezit ik een bijzonder exemplaar, gesigneerd door de Amerikaanse veteraan Richard Brookins, die de rol van Sint Nicolaas op zich nam en dat later na de oorlog als gast een paar keer herhaalde.
Reactie plaatsen
Reacties